Είναι γνωστό ότι η πραγματοποίηση εκδηλώσεων επιμορφωτικού χαρακτήρα και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων στο πλαίσιο της ολόπλευρης διαπαιδαγώγησης των μαθητών περνά μέσα από γραφειοκρατικές διαδικασίες, οι οποίες αρκετές φορές αναβαθμίζονται σε συμπληγάδες, που λειτουργούν ως τροχοπέδη σε κάθε φιλότιμη και φιλόδοξη προσπάθεια ανοίγματος του σχολείου στην κοινωνία. Οι χρονοβόρες διαδικασίες που απαιτούνται προκειμένου να αδειοδοτηθεί η πραγματοποίηση εκδήλωσης επιμορφωτικού – εκπαιδευτικού περιεχομένου η οποία απευθύνεται στους μαθητές ή – και – στους εκπαιδευτικούς κατά τις ώρες λειτουργίας της σχολικής μονάδας, μπορεί να απαιτούν την έγκριση ακόμη και του Υπουργείου Παιδείας, όταν το θέμα αφορά στην είσοδο τρίτων σε σχολεία.
Τα παρακάτω αποσπάσματα από την νομοθεσία που διέπει την είσοδο τρίτων σε σχολικές μονάδες είναι χαρακτηριστικά:
«Δεν επιτρέπεται η διοργάνωση σχετικών εκδηλώσεων από ιδιώτες, ιδίως εντός σχολικού ωραρίου, παρά μόνον αν γίνεται σε συνεργασία με τους υπευθύνους ΣΕΠ-ΚΕΣΥΠ, το σύλλογο διδασκόντων και σύμφωνη γνώμη της αρμόδιας Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης» (Γ7/8974/26-01-2012 Υπουργείου Παιδείας)
Ακόμη:
«Με αφορμή ερωτήματα που ετέθησαν στις υπηρεσίες μας αναφορικά με την πραγματοποίηση προγραμμάτων επιμόρφωσης εκπαιδευτικών, εκδηλώσεων, δραστηριοτήτων , διεξαγωγή ερευνών στα σχολεία καθώς και τη διανομή εκπαιδευτικού ή άλλου εντύπου και ηλεκτρονικού υλικού , σας γνωρίζουμε τα εξής:
Δεν επιτρέπεται η ικανοποίηση τέτοιων αιτημάτων χωρίς την έγκριση των αρμοδίων Δ/νσεων του ΥΠΕΠΘ που έχουν, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, τη σχετική αρμοδιότητα» (Γ2/49181/18-05-2005 ΥΠ.Ε.Π.Θ.)
Επίσης:
«Σας ενημερώνουμε ότι, για οποιαδήποτε εκπαιδευτική παρέμβαση από συνεργαζόμενους με το ΥΠ.Ε.Π.Θ. επιστημονικούς φορείς ή επιστήμονες, σε μαθητές και εκπαιδευτικούς, θα πρέπει εκ των προτέρων να υπάρχει έγκριση από την αρμόδια Διεύθυνση ΣΕΠΕΔ του ΥΠ.Ε.Π.Θ. και να πραγματοποιείται με την εποπτεία των Υπευθύνων Αγωγής Υγείας και Υπευθύνων Συμβουλευτικών Σταθμών Νέων (ΣΣΝ).
Υπεύθυνοι νια την τήρηση των παραπάνω είναι οι Διευθυντές των Σχολικών Μονάδων» (Γ7/37593/13-04-2005 ΥΠ.Ε.Π.Θ.)
Το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει την διοργάνωση επιμορφωτικών εκδηλώσεων και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων προς ενημέρωση και όφελος των μαθητών, αλλά και των εκπαιδευτικών, ενώ φαίνεται να επιδιώκει την τήρηση των τύπων, υπολείπεται της επιδίωξης της ουσίας, εφόσον, περιορίζοντας στο ελάχιστο τις αρμοδιότητες και, κατ’ επέκταση, τις επιμορφωτικές – εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες του Συλλόγου Διδασκόντων, έρχεται σε αντίθεση με όσα η νομοθεσία επιζητεί από αυτόν. Σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία (Αριθ. Φ.353.1./324/105657/Δ1 Υ. Α. με θέμα: «Καθορισμός των ειδικότερων καθηκόντων και αρμοδιοτήτων των προϊσταμένων των περιφερειακών υπηρεσιών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, των διευθυντών και υποδιευθυντών των σχολικών μονάδων και ΣΕΚ και των συλλόγων των διδασκόντων») ο Σύλλογος Διδασκόντων έχει τα παρακάτω καθήκοντα και αρμοδιότητες οι οποίες αναφέρονται στο εκπαιδευτικό του έργο και στον παιδαγωγικό του ρόλο:
«Οι εκπαιδευτικοί επιτελούν έργο υψηλής κοινωνικής ευθύνης. Στο έργο τους περιλαμβάνεται η διδασκαλία, η εκπαίδευση και η διαπαιδαγώγηση των μαθητών. Η πρόοδος, η οικονομική ανάπτυξη, ο πολιτισμός και η συνοχή της κοινωνίας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα της εκπαίδευσης και κατ’ επέκταση από τη συμβολή και την προσπάθεια των εκπαιδευτικών. Τα καθήκοντα και οι αρμοδιότητες των εκπαιδευτικών οφείλουν να εναρμονίζονται με τους στόχους αυτούς» (άρθρο 36)
«Ο Σύλλογος των Διδασκόντων (Σ.Δ.) είναι συλλογικό όργανο του σχολείου και αποτελείται από τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν σ’ αυτό με οποιαδήποτε σχέση εργασίας. Έργο του είναι η χάραξη κατευθύνσεων για την καλύτερη λειτουργία του σχολείου, για την οποία είναι υπεύθυνος. Οι αποφάσεις του Συλλόγου Διδασκόντων κινούνται πάντοτε στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής νομοθεσίας» (άρθρο 37, παρ. 1)
«Ο Σύλλογος των Διδασκόντων κάθε σχολικής μονάδας έχει την ευθύνη να υλοποιεί τους σκοπούς και τους στόχους της εκπαίδευσης με συγκεκριμένες εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Στο έργο του σχολείου περιλαμβάνονται τρεις κυρίως εκπαιδευτικοί σκοποί.
α) Η καλλιέργεια και ανάπτυξη των γνωστικών και των νοητικών ικανοτήτων των μαθητών.
β) Η συναισθηματική καλλιέργεια για την αποδοχή αρχών που θα στηρίξουν τις αξίες τους και θα επηρεάσουν τη συμπεριφορά τους, ώστε να διαμορφώσουν θετική στάση για τη ζωή και την κοινωνία.
γ) Η καλλιέργεια και διεύρυνση των ψυχοκινητικών ικανοτήτων του μαθητή για την απόκτηση δεξιοτήτων και την ομαλή ένταξή του στην κοινωνία» (άρθρο 38, παρ. 1).
«Αποφασίζει, ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή του σχολείου, την ανάληψη δράσεων, πρωτοβουλιών, προγραμμάτων, την οργάνωση επισκέψεων και εκδηλώσεων που ανοίγουν το σχολείο στην κοινωνία. Με τον τρόπο αυτό ευαισθητοποιούνται και προβληματίζονται οι μαθητές και διαμορφώνουν θετικές στάσεις και συμπεριφορές» (άρθρο 39, παρ. 8).
Η ελληνική Πολιτεία εμπιστεύεται στους εκπαιδευτικούς την εκπαίδευση των παιδιών της στηρίζοντας την εμπιστοσύνη της αυτή στο υψηλό αίσθημα ευθύνης για το λειτούργημα που ασκούν, στην ευσυνειδησία τους για τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους μαθητές τους και τους γονείς τους, στην πλήρη αντίληψή τους για το ιερό καθήκον που έχουν αναλάβει απέναντι στην κοινωνία, στην εκπαιδευτική και διδακτική τους επάρκεια. Ο Σύλλογος Διδασκόντων, ως ο σημαντικότερος εκπαιδευτικός και διοικητικός θεσμός μιας σχολικής μονάδας, με τον Διευθυντή της σχολικής μονάδας ως Πρόεδρό του και πρώτο μεταξύ ίσων, έχει αναλάβει από την Πολιτεία την υποχρέωση και το καθήκον να μεριμνά καθημερινά για την πραγματοποίηση και την διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας, μεριμνώντας για την διασφάλιση όλων εκείνων των προϋποθέσεων που θα φέρουν το επιθυμητό εκπαιδευτικό και διδακτικό αποτέλεσμα. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό η Πολιτεία να παραμερίσει την συγκεντρωτική οπτική διαχείρισης των εκπαιδευτικών θεμάτων και να δείξει έμπρακτα την εμπιστοσύνη της στις εκπαιδευτικές και επιμορφωτικές πρωτοβουλίες του Συλλόγου Διδασκόντων, απεγκλωβίζοντάς τον από γραφειοκρατικές διαδικασίες, οι οποίες ως τροχοπέδη μόνο λειτουργούν στην προσπάθεια ανοίγματος των πνευματικών οριζόντων των μαθητών και, κατ’ επέκταση, της σχολικής μονάδας στην κοινωνία.
Πηγή:alfavita
