Ήθελα να αποτυπώσω τη δική μου άποψη για την φετινές πανελλήνιες, πραγματικά, μου φάνηκε καταπληκτική ιδέα. Κι όμως κοιτάζω τους τοίχους, το ταβάνι χωρίς να μπορώ να σκεφτώ λέξη. Από τη στιγμή που έδωσα το τετράδιο στο τελευταίο μάθημα, το μυαλό μου αρνείται πεισματικά να κάνει οποιαδήποτε πνευματική εργασία. Οι φετινές πανελλήνιες μας αποστράγγιξαν, μας άφησαν εξαντλημένους, αποκαρδιωμένους, απογοητευμένους. Κάθε μάθημα που δίναμε ενίσχυε τα συναισθήματα αυτά. Κάποιος για να ανταποκριθεί στα φετινά θέματα χρειαζόταν γερά νεύρα, ισχυρή θέληση. Μια εσωτερική φωνή να τον πιέζει να μην τα παρατήσει. Κάθε μάθημα ήταν ένας μικρός μαραθώνιος, στο τέλος πετούσα το στυλό ασθμαίνοντας. Όλα αυτά μετά από ένα χρόνο προετοιμασίας, ένα χρόνο όπου όλα περιστρέφονταν γύρω από το διάβασμα, την κάλυψη όλης της ύλης. Χρειαζόταν πρόγραμμα μας έλεγαν, ποτέ δεν τήρησα κάποιο πρόγραμμα. Ήξερα πως πρέπει να διαβάζω σοβαρά, χωρίς να αποσπάται η προσοχή μου και μετά έπρεπε να αξιολογώ τα αποτελέσματα και να βελτιώσω ορισμένα σημεία. «Μαριλένα, γράφεις μουσικοχορευτικά μου έλεγαν, πρόσεχε!», και σταμάτησα να διαβάζω με μουσική. Μετά μείναμε εγώ, τα βιβλία και οι τέσσερις τοίχοι, κανένα εύθυμο ηχητικό κύμα από το ραδιόφωνο.
«Είστε υποψήφιοι πανελληνίων, όχι άνθρωποι» μας είπε ένας καθηγητής, δεν τον πίστεψα στην αρχή, ίσα ίσα με εκνεύρισε, υπερβολές σκέφτηκα. Και μετά άρχισα να νιώθω όσα στερήθηκα, τις εκδρομές τα σαββατοκύριακα, το γυμναστήριο, το χορό, τις βόλτες, τους φίλους μου. Βέβαια, διατήρησα την έξοδο του Σαββάτου, αλλά και πάλι. Ακόμη και τότε συζητούσαμε για τα μαθήματα και γυρνούσαμε σπίτι νωρίς, γιατί το επόμενο πρωί έπρεπε να συνεχίσουμε το διάβασμα.
Έχω βρεθεί και σε άλλους διαγωνισμούς- εξετάσεις. Εκεί αξιολογούσαν τις γνώσεις μας, μπορούσαμε να αντιληφθούμε τα κενά μας και να τα καλύψουμε. Στη μαθηματική εταιρία αισθάνθηκα να τρέμω από άγχος για πρώτη φορά, στις εξετάσεις για τα πτυχία στα Αγγλικά και τα Γερμανικά ένιωσα το πρόσωπό μου να καίει και να γίνομαι κατακόκκινη. Κι όμως, κάθε φορά το αποτέλεσμα ήταν αυτό που ήθελα, που μπορούσα και είχα προσπαθήσει για να πετύχω. Ήμουν, λοιπόν, προετοιμασμένη για το άγχος που θα ένιωθα, γι’αυτό μπλόκαρα οποιαδήποτε σκέψη πριν πάρω τα θέματα, το πρωί χόρευα μόνη μου. Τι να μου πει κανείς;! Ο καθένας διαχειρίζεται διαφορετικά το άγχος του.
Τώρα βγήκαν τα αποτελέσματα και χορεύουμε όλοι μαζί. Αποτελούν μια μικρή δικαίωση για την προσπάθειά μου. Τώρα πρώτη επιλογή στο μηχανογραφικό μου θα είναι η σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών (ΕΜΠ) γιατί από εκεί μπορώ να ασχοληθώ με όσα θέλω! Εργαστήρια, έρευνα, πειράματα, μαθηματικά και φυσική. Τη σχολή αυτή τη λάτρεψα από τη στιγμή που είδα το πρόγραμμα σπουδών, από τότε δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο που να μου αρέσει!
Όσοι έχουν αρχίσει θερινά και τους φαίνεται το καλοκαίρι ατελείωτο και δυσβάστακτο, πρέπει να γνωρίζουν πως το επόμενο καλοκαίρι θα τους αποζημιώσει. Αλλά πρέπει για μια χρονιά να επικεντρωθούν στο στόχο τους, θα θυσιάσουν πολλά σίγουρα, ίσως για λίγο χάσουν τον εαυτό τους, αλλά δεν αξίζει η προσπάθεια όταν κυνηγάμε τα όνειρά μας;
ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΛΕΝΑ
ΜΟΡΙΑ ΣΤΟ 2Ο ΚΑΙ 4Ο ΠΕΔΙΟ 19,088
πηγή: http://www.alfavita.gr
