Εδώ και καιρό έχει αρχίσει να δίνεται προσοχή στο φαινόμενο της « ψυχικής κόπωσης» των εκπαιδευτικών. Έχουν προταθεί πολλές ερμηνείες:
· Ότι έχει γίνει δυσκολότερη η ίδια διδασκαλία, κάτι που μπορεί να οφείλεται- όχι όμως απαραιτήτως- στην διεύρυνση των αρμοδιοτήτων,
· στο γεγονός ότι οι μαθητές δεν είναι τόσο υπάκουοι όσο παλαιότερα,
· ότι οι γονείς “τα έχουν” με τους εκπαιδευτικούς .
Ο Guy Neave στο βιβλίο του , Οι εκπαιδευτικοί, προοπτικές για το εκπαιδευτικό επάγγελμα στην Ευρώπη, Εκδ. Έφραση 1998 αναφέρει σχετικά:
Δεν αποκλείεται οι παράγοντες αυτοί που συντελούν στη ψυχική κόπωση των εκπαιδευτικών να είναι αντικειμενικοί και να μην είναι απλώς μέρος της τρέχουσας φαινομενολογίας του επαγγέλματος.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πιθανότητα , που δε αφορά τόσο την μεταβολή των βασικών καθηκόντων που καλούνται να εκπληρώσουν οι εκπαιδευτικοί, όσο την ίδια τη σύνθεση του κλάδου. Δεν είναι παράλογο να υποστηριχθεί, όσο οι εκπαιδευτικοί μεγαλώνουν σε ηλικία, τόσο περισσότερο υφίστανται τις σωρευτικές συνέπειες της κόπωσης. Αυτό σημαίνει ότι όσο περισσότεροι εκπαιδευτικοί φτάνουν στην ηλικία όπου η ψυχική κόπωση αρχίζει να γίνεται εμφανής , τόσο περισσότερο το έργο της διδασκαλίας παρουσιάζεται ως πιο ψυχοφθόρο από ότι παλαιότερα, όχι αναγκαστικά επειδή έχουν αλλάξει οι συνθήκες αλλά επειδή έχουν γίνει περισσότερα τα μέλη των ηλικιακών ομάδων που αισθάνονται περισσότερο την κόπωση.
Διαβάστε όλο το άρθρο στο fresheducation.gr
