A.-
Εύστοχη η επιλογή του διδαγμένου κείμενου από τον Πρωταγόρα (322a-d), σχετικά με την πολιτική αρετή. Η μετάφραση δεν παρουσιάζει δυσκολίες.
Β.-
Β1. Η απάντηση προκύπτει από το ερμηνευτικό σχόλιο του σχολικού εγχειριδίου στη σελίδα 82.
Β2. Η απάντηση υποστηρίζεται από το σχολιασμό στις παρακάτω φράσεις-κλειδιά: ὤκουν σποράδην-ἀπώλλυντο
δημιουργική τέχνη
πολιτική-μέρος της η πολεμική
αἰδώ τε και δίκην
ἐπί πάντας νείμω.
Β3. Η επιβολή της θανατικής ποινής δικαιολογείται από:
- το γεγονός ότι όλοι μετέχουν στην πολιτική αρετή, «ἐπί πάντας… καί πάντες μετεχόντων».
- την επιταγή του Δία «κτείνειν ὡς νόσον πόλεως» αυτόν που δεν μετέχει στην αιδώ και τη δίκη.
- το γεγονός ότι η αρετή είναι διδακτή.
Β4.
α. Σωστό
β. Λάθος
γ. Λάθος
δ. Σωστό
ε. Σωστό (παρόλο που η συμφωνία του Σωκράτη και του Πρωταγόρα ως προς το διδακτόν της αρετής προκύπτει από τη συνολική ερμηνευτική προσέγγιση του διαλόγου, ωστόσο, η ορθή απάντηση δίνεται με σαφήνεια στην Εισαγωγή του σχολικού εγχειριδίου (σ. 55), η οποία όμως δεν περιλαμβάνεται στη διδακτέα ύλη.
Β5.
λοχαγός-ἂγοντα
αγαλλίασις-ἀγάλματα
θρέψις-τροφή
βαθμίς-βωμούς
άφιξις-ἱκανή
οχυρός-μετεχόντων
διάδημα-δεσμοί
νεογνός-γένοιντο
ολέθριος-ἀπώλλυντο
δεισιδαίμων-δείσας
Το αδίδακτο κείμενο είναι από τον Θουκυδίδη, Ιστορίαι Α, 15. 1-2, Αρχαιολογία, σύντομη επισκόπηση των παλαιότερων γεγονότων, κείμενο απαιτητικό, χαρακτηριστικό, όμως, για τη θουκυδίδεια πυκνότητα λόγου και ύφους.
Γ1.
Ενδεικτική μετάφραση
Έτσι λοιπόν είχαν τα πράγματα με τις ναυτικές δυνάμεις των Ελλήνων, όσα έγιναν τον παλαιότερο καιρό και αργότερα. Ωστόσο, μεγίστη δύναμη απέκτησαν όσοι έστρεψαν την προσοχή τους στο ναυτικό και με την αύξηση των εσόδων και με την κυριαρχία επάνω στους άλλους· διότι έκαναν επιδρομές στα νησιά, και τα υποδούλωναν, ιδιαίτερα, όσοι δεν είχαν αρκετή γη. Πόλεμος, όμως, στην ξηρά τέτοιος ώστε να αναδειχθεί από αυτόν σημαντική στρατιωτική δύναμη δεν έγινε κανένας· όσοι έγιναν ήταν ανάμεσα σε γείτονες, και εκστρατείες σε ξένες περιοχές, πολύ μακρινές από τον τόπο τους, για να υποτάξουν άλλους, δεν επιχειρούσαν οι Έλληνες. Δεν προσχωρούσαν στις ισχυρότερες πόλεις ως υπήκοοί τους ούτε πάλι επιχειρούσαν, ενωμένοι ως ίσοι, κοινές εκστρατείες.
Γ2.
ἦν-ἒσται
ἐλαχίστην-ἐλάττοσι
προσσχόντες-προσσχῶμεν
ἐπιπλέοντες-ἐπιπλείτε
κατεστρέφοντο-κατεστράφθω
μάλιστα-μάλα
διαρκῆ-διαρκές
ἐκδήμους-ἐκδήμοις
οὐδείς-οὐδεμιᾶς
ἐξῆσαν-ἐξελθεῖν.
Γ3 α. τα ναυτικά: υποκείμενο του ἦν, αττική σύνταξη
αὐτοῖς: αντικείμενο στο προσσχόντες
ἂλλων: γενική αντικειμενική στο ἀρχῆ
ἐπί καταστροφῆ: εμπρόθετος προσδιορισμός του σκοπού
ὑπήκοοι: επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου.
Γ3 β) Ἅπαντες γιγνώσκουσι…ὅτι περιποιήσαντο
Ἅπαντες γιγνώσκουσι… περιποιήσασθαι…τούς προσσχόντας
Ἅπαντες γιγνώσκουσι… περιποιησαμένους…τούς προσσχόντας.
Από την ΠΕΦ
Πηγή esos.gr
