Κωνσταντίνος Ραμπίδης
Γενικός Γραμματέας της Πανελλήνιας
Ένωσης Διευθυντών Εκπαίδευσης (ΠΕΔΕ)
H δημοκρατική λειτουργία του σχολείου δεν επιτυγχάνεται με την επιλογή του Διευθυντή από το σύλλογο διδασκόντων. Η δημοκρατική λειτουργία του σχολείου προϋποθέτει ριζικές αλλαγές τόσο στο νομοθετικό πλαίσιο που το διέπουν όσο και σε παγιωμένες αντιλήψεις και στάσεις όλων όσων εμπλέκονται στην καθημερινότητά του. Προϋποθέτει αλλαγές που θα προτάσσουν, θα ενθαρρύνουν και θα κατοχυρώνουν τη συλλογικότητα και τη συνευθύνη στην οργάνωση, τη λειτουργία και τη διοίκησή του. Μέσα σ’ ένα τέτοιο, αναμορφωμένο, πλαίσιο θα μπορούσε να εξεταστεί και η επιλογή των στελεχών εκπαίδευσης (των πρώτων μεταξύ των ίσων).
Το ποιος και πώς θα επιλεγεί στη θέση του στελέχους έχει τη σημασία του, όμως, μιλώντας σχηματικά, συνιστά το θάμνο του δάσους. Το δέντρο, αποτελούν το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των στελεχών εκπαίδευσης και η πολιτική που καλούνται αυτά να υπηρετήσουν. Ενώ το ίδιο το δάσος, δεν είναι άλλο από το εκπαιδευτικό σύστημα της πατρίδας μας με τα συμπαρομαρτούντα του στο σύνολό τους.
Η υπάρχουσα κατάσταση δεν επιδέχεται απλών βελτιώσεων, αλλά χρήζει θεμελιωδών αλλαγών. Αναφέρομαι, συνοπτικά, παρακάτω σε τρεις ουσιαστικές κατευθύνσεις μεταρρυθμίσεων.
• Υποχρεωτική εκπαίδευση
Ζητούμενο: Ένα σχολείο ενιαίο στη δομή, την οργάνωση και το περιεχόμενο σπουδών. Ένα σχολείο εντεκάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης που θα ξεκινά από την ηλικία των πέντε ετών και δε θα έχει καμία λειτουργική σχέση με την εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Ένα δημόσιο σχολείο ουσιαστικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης που θα εκπληρώνει το σκοπό του, συμβάλλοντας: «… στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε, ανεξάρτητα από φύλο και καταγωγή, να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά».
• Μετα-υποχρεωτική εκπαίδευση
Ζητούμενο: Μια καλά οργανωμένη και ποιοτική τεχνική εκπαίδευση που, μαζί με τη γενική, θα συνδέονται λειτουργικά με τα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Τα δύο τελευταία θα ορίζουν τα προαπαιτούμενα, τη διαδικασία εισαγωγής των υποψηφίων και, σαφώς, το πλαίσιο φοίτησης και διεκπεραίωσης των σπουδών σε αυτά.
Όλα τα άλλα συσκοτίζουν τον χώρο της εκπαίδευσης και καλύπτοντας, τεχνηέντως, προβλήματα μείζονος σημασίας, τον καθηλώνουν σε μια παρατεταμένη παρακμή.
• Επιλογή στελεχών
Η προφορική συνέντευξη
Είναι αλήθεια ότι, με τα μέχρι σήμερα δεδομένα, η προφορική συνέντευξη στις επιλογές των στελεχών της εκπαίδευσης – και όχι μόνο – χρησιμοποιήθηκε, άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο, ως μέσο ανάπτυξης πελατειακών σχέσεων και πολιτικοσυνδικαλιστικών συναλλαγών. Εντούτοις, είναι εξίσου αληθές ότι, στις τελευταίες επιλογές, τόσο η μείωση της βαθμολογίας όσο και η μαγνητοφώνηση των συνεντεύξεων περιόρισαν, σημαντικά, τέτοιου είδους φαινόμενα.
Πρόταση: Ριζική αντικατάσταση της προφορικής συνέντευξης με γραπτό διαγωνισμό από το ΑΣΕΠ που θα περιλαμβάνει σταθμισμένες ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών και – ανάλογες των θέσεων – μελέτες περίπτωσης.
Διαβάστε όλο το άρθρο στο esos.gr
