Του Νίκου Μαρκάτου, ομότιμου καθηγητή ΕΜΠ, τ. πρύτανη
Συνεχής είναι η προσπάθεια «εκσυγχρονισμού» των Ελληνικών Πανεπιστημίων ώστε να ακολουθήσουν την ίδια πορεία που υπαγορεύει η διεθνής πρακτική. Η προσπάθεια αυτή δεν είναι βέβαια μόνο ελληνικό φαινόμενο. Οι προσπάθειες φαίνεται να κατευθύνονται προς το πρότυπο του Αμερικάνικου Πανεπιστημίου και προς τις ανισότητες και τα εγγενή και διηνεκή του προβλήματα ποιότητος, διοίκησης και ιδιωτικής χρηματοδότησης, αλλά και χωρίς τα πλεονεκτήματά του, δηλαδή τους μεγάλους ιδιώτες ευεργέτες του και την χρηματοδοτούμενη από εταιρείες βασική έρευνά του, και δυστυχώς με λίγες, κατά την άποψή μου, ελπίδες ότι τα πλεονεκτήματα αυτά θα εμφανισθούν ποτέ στον Ευρωπαϊκό χώρο.
Το φιλελεύθερο σύστημα, παρά τη φαινομενική του προσαρμοστική ευελιξία και σε συνδυασμό με τον αυξημένο βαθμό αποκέντρωσης, έχει ίσως τη δυνατότητα να μεταλλάσσεται, χωρίς όμως να μπορεί να ξεφύγει από βασικές («συντακτικές») διατάξεις που είναι οι διατάξεις της Αγοράς. Όμως εκπαίδευση και εμποριοποίηση δε μπορεί να συνυπάρχουν παρά μόνον αν η μια από τις δύο έννοιες κυριαρχεί και συνήθως κυριαρχεί η δεύτερη. Εξ άλλου το καθεστώς υπό το οποίο διεξάγεται σήμερα η Έρευνα στα πανεπιστήμια, καθιστά τα τελευταίαεξαρτημένα όργανα διαφόρων Κέντρων Αποφάσεων – Δημοσίων ή Ιδιωτικών.
Διαβάστε όλο το άρθρο στο 360pedia.gr/o-thanatos-toy-panepistimiou/
