Τις τελευταίες ημέρες, διακινείται σε σχολεία του κέντρου διαφημιστικό φυλλάδιο φροντιστηρίου, που προσφέροντας «ειδικές τιμές», καλεί τους εκπαιδευτικούς να παρακολουθήσουν μαθήματα σχετικά με την πιστοποίηση ΤΠΕ Α΄ επιπέδου. Το κίνητρο καταγράφεται στο φυλλάδιο ξεκάθαρα:
«Κερδίστε 5 επιπλέον μόρια στην αξιολόγηση»! Ουπς! κι εμείς που νομίζαμε ότι η επιμόρφωση στις ΤΠΕ γίνεται για να βελτιωθεί ο έργο των εκπαιδευτικών και να αναβαθμιστούν οι διδακτικές τους ικανότητες!
Κάθε εμπόριο για καλό; Προφανώς ΟΧΙ. Οι αμαρτίες και οι αντιφάσεις της δημόσιας εκπαίδευσης, ήταν και παραμένουν μια καλή ευκαρία για όποιον θέλει να στήσει μια επιχειρηματική εκπαιδευτική δραστηριότητα. Το ζήτημα λοιπόν είναι αλλού. Η πλήρης διαστρέβλωση των εκπαιδευτικών λειτουργιών που επιχειρήθηκε με την επιβολή της αξιολόγησης, πρέπει να λάβει τέλος με την οριστική κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου αξιολόγησης και τον προσανατολισμό της οργάνωσης, διοίκησης και παιδαγωγικής λειτουργίας της εκπαίδευσης με διαδικασίες που δε θα έχουν καμιά απολύτως σχέση με την αξιολόγηση. Να γίνουν οριστικά παρελθόν οι πρακτικές της κούρσας ανταγωνισμού, του κανιβαλισμού και του ατομισμού που προώθησαν οι αντιεκπαιδευτικές πολιτικές μέσα από την αξιολόγηση και την ανάδειξη των στελεχών σε μικρούς δικτάτορες σε βάρος των εκπαιδευτικών του μαυροπίνακα.
Μέσα σε αυτή την ανταγωνιστική κούρσα, και τη ζούγκλα της ατομικής επικράτησης, το θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης πηγαίνει χέρι – χέρι με κάθε ποσοτικοποιημένο, εξατομικευμένο και μετρήσιμο μέγεθος, το οποίο καλείται να παίξει ρόλο στη ιεραρχική διαφοροποίηση, ώστε να γίνει ο τρόπος και η δυνατότητα να ανέβει κάποιος στην ιεραρχική κλίμακα.
Η πολύχρονη εμπειρία λέει ότι από τη στιγμή που κάθε μορφωτική και επιμορφωτική λειτουργία, παρέχει ένα τέτοιου είδους επιπλέον «προσόν» στους επιμορφούμενους, διαστρέφεται ο χαρακτήρας και ο προσανατολισμός της. Από διαδικασία ενίσχυσης του εκπαιδευτικού της πράξης μετατρέπεται σε μια διαδικασία που ενισχύει την τάση διαχωρισμού του από το εκπαιδευτικό σώμα … Ταυτόχρονα μεταλλάσσεται και το περιεχόμενο της (επι)μορφωτικής διαδικασίας, αφού απονεκρώνεται από όποια μορφωτικά χαρακτηριστικά διαθέτει σε τυπική διεκπεραιωτική διαδικασία.
Ένα επιμέρους συμπέρασμα της ιστορικής μάχης της αξιολόγησης που έδωσε νικηφόρα το εκπαιδευτικό κίνημα, είναι, ότι ο ρόλος των στελεχών εκπαίδευσης, η εκπαιδευτική ιεραρχία στο σύνολό της, λειτουργεί σε διαφοροποίηση με τη ζωντανή εκπαίδευση. Επομένως, δεν είναι (μόνο) τα πρόσωπα που πρέπει να αλλάξουν, αλλά οι ρόλοι. Οι εκπαιδευτικοί της πράξης, που αντιμετωπίστηκαν ως κομπάρσοι και κολλήγοι από τις ηγεσίες του υπουργείου και τους μηχανισμούς τους, να γίνουν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές του δημόσιου σχολείου και να δοθεί ένα οριστικό τέλος στη δικτατορία του management σε βάρος της παιδαγωγικής.
Διαβάστε περισσότερα: http://xenesglosses.eu/
