Το παιδί τα “χάνει” την ώρα του μαθήματος. Τι κάνουμε; της Βάσως Μηρτσέκη Πολλές φορές παρακολουθώ τους μαθητές μου στα διαλείμματα ή όταν παίζουν ακόμα και όταν χαλαρώνουμε στην τάξη. Έξυπνα παιδιά, ζωηρά, που δεν “κολλάνε” να πουν τη γνώμη τους , να υπερασπιστούν την άποψή τους κι όμως είναι στιγμές που αυτά τα ζωηρά παιδιά τα χάνουν και κολλάνε.
Είναι η ώρα της εξέτασης του μαθήματος. Συνήθως το μάθημα γίνεται με ερωτήσεις ,τους δίνεις εννοιολογικούς χάρτες(σχεδιαγράμματα) ,τους μαθαίνεις να κρατάνε σημειώσεις και πολλές φορές ανοίγεις συζήτηση ρίχνοντας την ερώτηση “αν δεν γινόταν αυτό τι θα συνέβαινε” και τότε τα παιδικά χέρια υψώνονται να σου πουν την άποψή τους.
Το μεγάλο θέμα είναι όμως είναι ότι τα παιδιά αντιμετωπίζουν ένα μεγάλο πρόβλημα όταν μετά που τους απευθύνεις το λόγο και πρέπει να σου απαντήσουν δένεται η γλώσσα τους κόμπος, τα ξεχνάνε όλα και εσύ τα παρακολουθείς να τρίβουν τα χεράκια τους ή να κοκκινίζουν ή ακόμα και να κάνουν σπασμωδικές κινήσεις(πχ να απευθύνονται στον απέναντι συμμαθητή τους που είπε κάτι ,ή να λένε βάζοντας το χέρι στο πρόσωπο “κυρία το ξέρω αλλά το ξέχασα” και να χαμογελάνε ταυτόχρονα)προσπαθώντας να αποπροσανατολίσουν την κουβέντα.
Εκεί αναρωτιέσαι αν πρέπει να τα βοηθήσεις ,να τους πεις μια λέξη για να ξεκολλήσουν ή να τα αφήσεις μόνα τους να βρουν το ρυθμό τους γιατί ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΝΑ ΑΠΑΝΤΑΝΕ ,ΝΑ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΣΕ ΣΟΒΑΡΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ. Αλλά δεν αντέχεις να τα βλέπεις να υποφέρουν.
Ξέρεις ότι έχουν διαβάσει ότι δεν είναι μαθητές/τριες αμελείς αλλά κάπου κάτι υπάρχει πίσω στο μυαλουδάκι τους που τα μπλοκάρει.
ΚΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ
Κάπου κάπου, παρόλο που δεν μου αρέσει η παπαγαλία, βάζω τα παιδιά να μάθουν το κείμενο όπως το λέει μέσα (εξάσκηση για το Γυμνάσιο το λέω, γιατί ακόμα συμβαίνει αλλά δεν είναι επί της παρούσης να μιλήσω για το θέμα) και εκεί να σου εμφανίζεται ο κύριος “γλωσσοδέτης”. Κάπου μέσα σε αυτό το μπλοκάρισμα θυμήθηκα εμένα. Και γω στο δημοτικό τότε που η παπαγαλία ανθούσε ,αντιδρούσα κάπως έτσι. Τα έχανα. Αλλά έμαθα να το κοντρολάρω. Να το ελέγχω. Σιγά σιγά. ΑΛΛΆ έμαθα. Αυτό το έχω πει και στους μαθητές μου. Το να ακούν ότι και η δασκάλα τους έχει περάσει αυτό το στάδιο, ΕΊΝΑΙ ένας από τους τρόπους που μπορεί να τα βοηθήσει να το ξεπεράσουν. Όμως υπάρχουν και άλλα. Μπορεί να φέρει χαμόγελο στα χείλη των μεγάλων αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω, αλλά πιστέψτε με αξίζει να το δοκιμάσετε και θα δείτε τη διαφορά.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΟΤΑΝ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ (ΕΞΕΤΑΣΗ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ).
Διαβάστε περισσότερα: εδώ
