Κατηγορία: Εκπαίδευση μαθητών ειδικών κοινωνικών ομάδων
του δασκάλου Ζ. Καψαλάκη*
Ένας πολύπαθος χώρος της παιδείας μας είναι η ειδική αγωγή…
Χώρος δύσκολος, αλλά συνάμα και υπέροχος, καθώς η ενασχόληση μ΄ αυτόν σε κάνει σίγουρα καλύτερο εκπαιδευτικό, καλύτερο άνθρωπο.
Υπάρχουν πολλά ανοιχτά μέτωπα στο συγκεκριμένο χώρο, που δυστυχώς μόνο επιγραμματικά μπορείς να τα αναφέρεις, με ένα μικρό σκεπτικό…
Προσωπικό: Δεν υπάρχει μόνιμο προσωπικό στα σχολεία Ειδικής Αγωγής. Και ίσως είναι ο χώρος που απαιτείται να έχει μόνιμο προσωπικό, καθώς η εναλλαγή προσώπων δημιουργεί προβλήματα στα σχολεία μας. Δεν υπάρχουν σε πολλά σχολεία καν οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών (π.χ. ΕΕΕΕΚ), ενώ σε άλλα χρήζουν να μπουν ειδικότητες – πέρα από τους δασκάλους – όπως μουσικοί, γυμναστές, εικαστικών…
Σχολική στέγη: Δεν υπάρχουν κτίρια φτιαγμένα εξ αρχής με προδιαγραφές ειδικών σχολείων. Σε ένα ολόκληρο νομό, όπως του Ηρακλείου υπάρχει ένα μόνο σχολείο, στο οποίο οι μαθητές πήγαν μόλις πέρυσι. Χρειάζεται σοβαρή και εμπεριστατωμένη μελέτη το κτιριακό πρόβλημα, καθώς σήμερα ειδικά σχολεία φιλοξενούνται σε ακατάλληλα κτίρια, ακόμα και σε ορόφους ή φουαγέ αίθουσας πολλαπλών χρήσεων, ενώ υπάρχει σχολείο που οι μαθητές του κάνουν διάλειμμα στην ταράτσα του σχολείου…
Μεταφορά μαθητών: Οι μαθητές μεταφέρονται σήμερα με ΤΑΞΙ ή κανονικά λεωφορεία, διανύοντας πολλά χιλιόμετρα, ειδικά στην επαρχία. Πολλές φορές φορτώνονται ως χειραποσκευές, γεγονός που προκαλεί μεγάλη θλίψη… Θεωρώ αναγκαίο τον εξοπλισμό των Δήμων με ειδικά διαμορφωμένα λεωφορεία, ικανά να δεχτούν μαθητές με αναπηρικά αμαξίδια.
Τμήματα Ένταξης σε κάθε σχολείο: Τα τελευταία Τμήματα Ένταξης ιδρύθηκαν τη δεκαετία του 2000. Έκτοτε, και λόγω του μνημονίου, δεν δημιουργήθηκαν νέα…
Ακόμα θα πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια για:
· έναν κοινό τρόπο ανίχνευσης και εντοπισμού των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες,
· την ανάπτυξη προγραμμάτων επιμόρφωσης εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων πάνω σε θέματα κατανόησης και υποστήριξης των εκπαιδευτικών αναγκών των ΑμεΑ,
· τη διάθεση στις σχολικές μονάδες υλικού για πρώιμη ανίχνευση και υποστήριξη μαθητών νηπιαγωγείου και πρώτων τάξεων δημοτικού σχολείου,
· την ανάπτυξη και εφαρμογή ευέλικτων αναλυτικών προγραμμάτων και υποστηρικτικών διαδικασιών στα Τμήματα Ένταξης,
· την υποστήριξη των ΑμεΑ στο πρόγραμμα του ολοήμερου σχολείου από εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής,
· ολοήμερα σχολεία ειδικής αγωγής.
Επίλογος: Το Σύνταγμα ορίζει ότι «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας», κατοχυρώνοντας έτσι ιδιαίτερο δικαίωμα υπέρ των παιδιών με αναπηρία, για απόλαυση μέτρων στα πλαίσια της εκπαίδευσης, με στόχο την ένταξη τους, ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας.
Όμως με όλες αυτές τις συνθήκες που επικρατούν, οι ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών, αποτελούν παράγοντα αποκλεισμού και σε καμία περίπτωση δε δίνεται η δυνατότητα της ισότιμης συμμετοχικής εκπαίδευσης.
Τα άτομα με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση, και επομένως δικαιούνται να ζήσουν όπως και οι «άλλοι», στους ίδιους χώρους με τους «άλλους» σε ένα σχολικό περιβάλλον που δέχεται, δίχως διακρίσεις το σύνολο των μαθητών…
Ο αγώνας όλων μας για την Ειδική Αγωγή, θα πρέπει να είναι διαρκής και μόνιμος…
* Ο Ζαχαρίας Καψαλάκης είναι δάσκαλος ειδικής αγωγής, Διευθυντής για 4 χρόνια του ΕΕΕΕΚ Τυμπακίου και διδάκτορας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Για τη συγγραφή του άρθρου χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από δημοσιεύματα του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής.
ΑΠΕ-ΜΠΕ μέσω:www.alfavita.gr
