Η τροπολογία που κατέθεσε το ΥΠΠΕΘ και αφορά τα Τμήματα Ένταξης , αναφέρει ότι σκοπός του Τ.Ε. είναι η πλήρης ένταξη του μαθητή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή και αναπηρία στο σχολικό περιβάλλον, δηλώνοντας ότι η αντίληψη των ιθυνόντων του ΥΠΠΕΘ είναι πως, οι μαθητές με ειδικές ανάγκες ή και αναπηρία, εν δυνάμει έχουν πρόβλημα ένταξης στο περιβάλλον της τάξης και όχι μαθησιακές δυσκολίες που πρέπει μέσα από εξατομικευμένα προγράμματα να αντιμετωπιστούν.
Επίσης υποστηρίζει ότι στόχος του εκπαιδευτικού του τμήματος ένταξης , σε συνεργασία με τον εκπαιδευτικό της τάξης, είναι να διαφοροποιήσει τις δραστηριότητες και διδακτικές πρακτικές, καθώς και την κατάλληλη προσαρμογή του εκπαιδευτικού υλικού και του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος.
Δηλαδή να κάνουν οι δύο εκπαιδευτικοί ουσιαστικές αλλαγές στο πρόγραμμα και στο περιβάλλον της τάξης , προς όφελος του μαθητή με τις εκπαιδευτικές ανάγκες.
Άραγε πόσο εφικτό σήμερα είναι αυτό και τι αλλαγές θα μπορούσαν να γίνουν;
Αρκεί αυτή η ασαφής διάταξη που προτείνεται για να δημιουργηθεί ένα κατάλληλα εκπαιδευτικό περιβάλλον και μάλιστα συνεργατικό; Μπορεί κάποιος να το φανταστεί στην Β΄θμια εκπαίδευση με τον περιορισμένο αριθμό των ειδικών εκπαιδευτικών;
Αναλύοντας τον ρόλο του εκπαιδευτικού του τμήματος ένταξης, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτός καλείται να κάνει παρεμβάσεις στις διαπιστωμένες δυσκολίες των μαθητών, που έχουν να κάνουν με την γραφή, τον αργό ρυθμό ανάγνωσης, την παραγωγή του λόγου, γραπτού ή προφορικού, τα μαθηματικά, την κατανόηση κειμένου κ.α.
Επίσης καλείται να εκπαιδεύσει τον μαθητή στην απόκτηση γνωστικών και μεταγνωστικών στρατηγικών διαχείρισης της γνώσης, να δομήσει το πρόγραμμα μελέτης στο σπίτι και να υποστηρίξει την αυτοεκτίμησή του καθώς και την αποδοχή του από τους συμμαθητές του.
Στο ΤΕ ο εκπαιδευτικός είναι σε διαδικασία διαρκούς αξιολόγησης των εκπαιδευτικών αναγκών του μαθητή, καταρτίζοντας και εφαρμόζοντας το κατάλληλο ατομικό μαθησιακό πρόγραμμα και αξιολογώντας σε τακτά χρονικά διαστήματα την αποτελεσματικότητα των τεχνικών που εφαρμόζει. Στην διαμόρφωση του ατομικού προγράμματος, οφείλει να έχει άμεση και ουσιαστική συνεργασία με το αρμόδιο ΚΕΔΔΥ και τον σύμβουλο ειδικής αγωγής.
Στην απάντηση του ΥΠΠΕΘ για τις αρνητικές κριτικές που ασκήθηκαν στην συγκεκριμένη τροπολογία, αναφέρθηκε ότι γνώμονας της πρότασης παροχής της υποστήριξης του μαθητή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες εντός της τάξης του , ήταν ακριβώς το να μην στιγματίζεται ο μαθητής με την απόσυρσή του σε ιδιαίτερο χώρο και να μην γκετοποιείται και χλευάζεται από τους άλλους συμμαθητές .
Μα αν υποθέσουμε ότι ένας μαθητής, στην προσπάθειά του να ανταποκριθεί στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της τάξης του δεν τα καταφέρνει, είναι βέβαιο ότι θα βιώσει την απόρριψη, την διαφορετικότητα, την αναξιότητα και τον χλευασμό των άλλων, αφού θα βρίσκεται σε συνεχή σύγκριση της απόδοσής του με την απόδοση των συμμαθητών του.
Τις περισσότερες φορές, η κοροϊδία και τα αρνητικά σχόλια των συμμαθητών είναι μικρότερα έως ασήμαντα όταν ο συμμαθητής τους παίρνει βοήθεια στο τμήμα ένταξης, δείχνουν κατανόηση στις δυσκολίες του και επικροτούν με μεγαλύτερη διάθεση την προσπάθεια και την πρόοδό του.
Αν σύμφωνα με την τροπολογία η υποστήριξη του μαθητή θα γίνεται μέσα στην τάξη, ο εκπαιδευτικός του τμήματος ένταξης τι εκπαιδευτικό πρόγραμμα θα εφαρμόζει; Αυτό του προγράμματος της τάξης ή το εξατομικευμένο βάση των αναγκών του μαθητή;
Και γιατί, κατά την άποψη του ΥΠΠΕΘ αυτό θα λειτουργήσει υπέρ της ένταξης του μαθητή;
Και γιατί το διαφοροποιημένο πρόγραμμα του εν λόγω μαθητή δεν θα προκαλέσει την περιέργεια και την αποδιοργάνωση των άλλων μαθητών;
Και ο μαθητής; Θα αισθάνεται καλά όταν ο δικός του δάσκαλος ακολουθεί γι΄ αυτόν ένα διαφορετικό και συνήθως πιο απλό εκπαιδευτικό πρόγραμμα;
Άραγε οι λίγες ώρες απομάκρυνσής του από την τάξη είναι τροχοπέδη για την ένταξή του; Οι άλλες ώρες που βρίσκεται στην τάξη του δεν έχουν δυναμική προσαρμογής;
Με την αντίληψη του ΥΠΠΕΘ, καλύτερη συγκέντρωση θα έχει ο μαθητής στην τάξη με όλους τους συμμαθητές, απ΄ ότι στο ΤΕ. Θα είναι πιο παραγωγικός ίσως.
Και τελικά οι δύο εκπαιδευτικοί πως θα συνεργάζονται μέσα στην τάξη, καλύπτοντας τις ανάγκες όλων των μαθητών, οι οποίες θα έχουν μεγάλες διαφορές; Και αν συμβεί να είναι περισσότεροι του ενός οι μαθητές της τάξης που θα έχουν ανάγκη εκπαιδευτικής στήριξης, πως θα τα καταφέρει ο εκπαιδευτικός του ΤΕ, παρέχοντας ταυτόχρονα τις ίδιε ς εκπαιδευτικές υπηρεσίες σε όλους;
Αναγνωρίζοντας τον θεσμό του ΤΕ ως δομή της ειδικής εκπαίδευσης μέσα στο γενικό σχολείο και τις ιδιαίτερες ανάγκες που καλύπτει, θα πρέπει να γίνει αποδεκτή η αναγκαιότητα να ιδρυθεί ΤΕ σε κάθε εκπαιδευτική μονάδα, τόσο της Α΄θμιας, όσο και της Β΄ θμιας εκπαίδευσης και η πολιτεία και ιδιαίτερα το ΥΠΠΕΘ, οφείλει να τα στελεχώσει με κατάλληλο προσωπικό και να τα υποστηρίξει.
Οι εκπαιδευτικοί των ΤΕ έχουν ανάγκη από προγράμματα επιμόρφωσης σε θέματα εντοπισμού και αξιολόγησης των εκπαιδευτικών αναγκών των μαθητών, στην εκπόνηση των εξατομικευμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων στήριξης των μαθητών σε εκπαιδευτικό και ψυχολογικό επίπεδο.
Κάθε σκέψη για διεύρυνση των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών των εκπαιδευτικών των ΤΕ και σε άλλες εκπαιδευτικές μονάδες, θα έχει σαν αποτέλεσμα την κατάργηση στην πράξη του αναγκαίου αυτού θεσμού.
Η τροπολογία που κατέθεσε το ΥΠΠΕΘ, είναι έξω από την φιλοσοφία και τους σκοπούς της λειτουργίας των ΤΕ, γι΄ αυτό πρέπει να αποσυρθεί.
Όσοι εκ των συμβούλων του υπουργού Παιδείας τον έπεισαν για την αναγκαιότητα αυτής της τροπολογίας, με την προχειρότητα που την διακρίνει, ίσως πρέπει να επαναξιολογηθούν από την πολιτική ηγεσία.
ΠΑΠΑΕΥΘΥΜΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΑΙΡΕΤΟΣ ΚΥΣΕΕΠ
Πηγή: alfavita
